مقاله وارده؛ دکتر غلامرضا زمانی (متخصص جراحی عمومی) : عاقبت نگاه اقتصادی به آموزش و خدمات درمانی
درسال های اخیر نگاه دولت و وزارتخانه های مختلف از جمله وزارت اموزش و پرورش و وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی و وزارت دارایی و مجلس و وزارت کشور و شهرداریها به مقوله آموزش و خدمات پزشکی تبدیل به نگاه اقتصادی شده است یعنی مسائل اقتصادی بعنوان اولویت اول تلقی شده است
ابتدا از انتخاب نخبگان و مدارس عیر انتفاعی با شهریه های نجومی بعد کنکور و کلاسهای کنکور خصوصی با ارقام سرسام آور
سپس فروش صندلی به ارقامی که سر آدم سوت می کشد
بعد دوره های شبانه و روزانه و پردیس بین الملل و پذیرش از خارج رفته های یکی دو ترمی و ...
و شهریه های سنگین برای دوره های فلو یا دوره های کوتاه مدت حرفه ای
این طرزتلقی خواه نا خواه باعث ایجاد انحراف وفساددرجامعه پزشکی می گردد زیرا وقتی اولویت اول یک فردیا مؤسسه، اقتصادی باشد هدف اصلی سودآوری وکسب درآمدمی شود
فساد گسترده در شرکتهای دارو و تجهیزات پزشکی و پیشی گرفتن و رقابت بین گروههای مختلف دست اندرکار در کسب درآمد باعث می شود سیستم درمان از هدف اصلی خود فاصله بگیرد
درنتیجه رابطه مالی بین آن افرادیا موسسه با منشی ولیدرو پزشک و.... مشروعیت پیدا می کند.
کیفیت فدای کمیت می شود، اخلاق رنگ می بازد ، رقابت های ناسالم وانواع تبلیغات بمنظور جلب بیمار وسودآوری بیشتر رواج می یابد و......
نتیجه نهای ان می شود که نباید بشود
مردم پزشکان رابعنوان تاجروکاسب می شناسند
شهرداری ازپزشکان طلب عوارض کسب وپیشه می کند
صدا و سیما بجای آموزش عمومی محل تبلیغات و بازاریابی و فروش برنامه های خود به پزشکان پولدار شود و برنامه های عوام فریبانه و گول زننده اجرا کند
شورای شهر قانون امکان طبابت در فضای مسکونی را باطل و الزام طبابت در فضای تجاری را پیشنهاد می کند
و مجلس قانون ویژه مالیات پزشکان تصویب می کند
وزارت بهداشت و بیمه ها تعرفه ها راواقعی نمی کند
آزمایشگاه مرجع سلامت طرح های به ظاهراقتصادی خانمان برانداز مانند تعطیلی آزمایشگاههای کوچک ومتوسط وتاسیس مگالب هاو شبکه های آزمایشگاهی را تصویب می کندو...
و بیمارستانهای خصوصی و مطب پزشکان بتدریج تعطیل و ورشکسته شده تا مگاهاسپیتالهای سود ده توسط سرمایه داران و کانونهای قدرت توجیه پیدا کرده و مجوز شرعی ظاهری پیدا کنند
و در نهایت کالای سلامت توسط این فروشگاهها و پزشکان حقوق بگیر و کارمند به مشتری یعنی بیمار دردمند به فروش برسد و سرمایه دار به سود خود و دارایی به درآمد خود و همه به نوعی منتفع گردند
چوعضوی بدردآورد روزگار
دگرعضوها را نماند قرار
