آثار قرنطینه ناشی از کروناویروس بر کودکان و نوجوانان چیست؟

1. آثار جسمی : به علت فعالیت کمتر جسمی، گذراندن زمان بیشتری جلوی تلویزیون،الگوی خواب به هم ریخته و رژیم غذایی نامطلوب، کودکان مستعد افزایش وزن هستند.

2. آثار روانشناختی :به علت دوره طولانی قرنطینه، ترس از ابتلا به عفونت کرونا،خستگی و ناامیدی، اطلاعات ناکافی در مورد این بیماری،فقدان ارتباط با همکلاسی ها، دوستان و معلم ها، نداشتن فضای شخصی در خانه و کاهش توان مالی خانواده اثرات روانشناختی مثل اضطراب و افسردگی  ایجاد می شوند.

برای کاهش آثار جسمی و روانشناختی ناشی از قرنطینه کودکان چه کارهایی می توان انجام داد؟

1. کارهای که توسط دولت بهتر است انجام شود: برگزاری کلاس ها به صورت آنلاین و از طریق اینترنت و شبکه های اجتماعی روش خوبی برای کاهش استرس ناشی از عقب ماندن دانش آموزان از سال تحصیلی می باشد. علاوه بر دوره های آموزشی جهت یادگیری بهتر، پخش ویدیوهای انگیزشی (مثل فیلم های ورزشی و محتواهای آموزشی در زمینه تغذیه والگوی خواب منظم) از رسانه ملی می تواند باعث تشویق کودکان به انجام فعالیت بدنی بیشتر، رژیم غذایی متعادل تر و الگوی خواب منظم تر شود.

2. انجمن های اولیا و مربیان با همکاری هم می توانند نیاز های کودکان در زمان قرنطینه را به گوش مسِئولان برسانند و پلی باشند برای ارتباط بین نیازهای دانش آموزان و الزامات مدارس تا از حقوق کودکان حمایت کنند.

3. روانشناسان نیز می توانند با ارائه خدمات آنلاین مشاوره ای به کودکان باعث کاهش تعارضات خانوادگی، تنش و ترس های ناشی از ابتلا به عفونت شوند.

4. کارکنان خدمات اجتماعی هم می توانند به والدین برای حل تعارضات کمک کنند.

یادمان باشد در زمان قرنطینه هم کودکان و هم والدین آنها از شرایط پیش آمده ناراضی هستند و همین موضوع می تواند باعث تشدید تنش در خانواده شود.

 خانواده های بدسرپرست یا تک والد نیازمند توجه بیشتری هستند.

5. مدارس نقش کلیدی دارند، نه تنها با ارائه بسته های آموزشی مناسب بلکه با ایجاد ارتباط آنلاین بین دانش آموزان و معلم ها و استفاده از مشاوره های آنها باعث بهبود شرایط شوند.

همچنین مدارس نقش کلیدی در تشویق کودکان به انجام فعالیت بدنی در خانه،رعایت بهداشت خواب و رژیم غذایی متعادل دارند.

6.نقش والدین در زمان قرنطینه چیست؟
والدین بهترین و نزدیکترین منابع کمک خواهی در زمان قرنطینه هستند. یک رابطه نزدیک و پذیرا نکته کلیدی برای شناسایی هر گونه مشکل جسمی و روانشناختی در کودکان است. والدین علاوه بر نظارت بر رفتار و عملکرد کودک باید به هویت و نیازهای او احترام بگذارند. به کودک کمک کنند تا مهارت های خودانضباطی را گسترش دهد.
با کودکان به طور مستقیم در مورد احساسات انها صحبت کنند چون این کار می تواند باعث کاهش اضطراب در کودکان شود

خبر خوب اینکه قرنطینه می تواند فرصتی باشد برای والدین تا ارتباط خود با فرزندانشان را با افزایش فعالیت های خانوادگی مثل بازی کردن با هم، انجام کارهای خانه با کمک هم، ورزش دسته جمعی در خانه تقویت کنند و با این کار باعث افزایش اعتماد به نفس در کودکان شوند.

کودکان صدای کمی برای احقاق حقوق خود دارند، صدای آنها باشیم.