مقاله ها

13 مهرماه، روز جهانی معلم مبارک باد

چندی قبل در فضای مجازی خبری دست به دست می شد مبنی بر اینکه خانم انگلا مرکل صدراعظم آلمان در پاسخ منفی که به درخواست افزایش حقوق پزشکان داده اند، بر بدیهی بودن بیشی حقوق معلمان بر پزشکان که محصول کار همانان هستند، تاکید نموده اند. این خبر با داستان رشد افسانه ای سنگاپور به مدد اصلاح سیستم آموزشی آن کشور، و احترام فوق العاده مردم ژاپن و مردم ایران باستان به مقام معلم، مرا واداشت که به وضع امروز خودمان بیاندیشم.

وقتی من دانش آموز بودم معلمها عموما کت و شلوار شیک و کفش واکس زده داشتند. بعضی هم فکل کراواتی بودند ولی تقریبا همه عطر می زدند و بوی خوش می دادند. معلم هندسه مان که دیگر محشر بود. هر روز با یک دست لباس کاملا متناسب می آمد. کت و شلوار قهوه ای روشن، پیراهن کرم و کفش های قهوه ای براق با صورت تمیز و بوی ادکلن. و من و ما چقدر می خواستیم مثل او باشیم. ظهرها که با قد افراشته به سوی تویوتای تمیز خود می رفت که در حیاط مدرسه زیر سایه پارک شده بود، همیشه یکی دوتا دانش آموز او را به بهانه ای بدرقه می کردند .

سالها بعد، برای سرویس رفت و آمد پسرم به مدرسه رفتم. معاون محترم داشت به سختی مسیرها را تنظیم و هماهنگ می‌کرد. خانه ما که خوب و خوش مسیر بود، نصیب معلم ریاضی سلمان شد.

13 مهرماه، روز جهانی معلم مبارک باد.