مقاله ها
درمانگری باید زندگی پزشک را تامین کند
عضو هیئت‌مدیره سازمان نظام‌پزشکی مشهد حفظ امنیت و کرامت جامعه پزشکی را لازمه توفیق نظام سلامت خواند و گفت: وظیفه پزشک درمان است پس پزشک باید درمان کند و درمانگری باید زندگی او را تامین کند.
به گزارش روابط عمومی سازمان نظام پزشکی مشهد، دکتر علی بیرجندی نژاد همچنین افزود: سلامت جامعه موضوعی نیست که بتوان آن را نادیده گرفت یا با آن بازی کرد. من اصلا نمی‌گویم بودجه بیشتری به حوزه سلامت اختصاص یابد، با همین بودجه فقط و فقط کافی است قانون‌ها به‌سمت درست، هدایت و مدیریت شود. در همه‌جای دنیا پزشک عمومی سرخط درمان قرار دارد و دسترسی دولتی به پزشک متخصص تنها و تنها از طریق نظام ارجاع، امکان‌پذیر است. اما در کشور ما پزشک عمومی یعنی نقطه صفر. پزشک عمومی بعد از کلی درس‌خواندن و انجام طرح در مناطق دورافتاده در بهترین حالت در سی تا سی‌وچهارسالگی می‌تواند در درمانگاه‌ها مشغول به کار شود؛ چون اصلا مطب‌داری برای پزشک عمومی صرفه اقتصادی ندارد. دستمزد این پزشک در یک درمانگاه بدون اینکه بیمه برایش محاسبه شود، ساعتی بین 70 تا 100هزارتومان در شیفت شب است. نتیجه این می‌شود که پزشک عمومی طبابت را کنار می‌گذارد یا می‌نشیند برای تخصص درس می‌خواند یا به مهاجرت فکر می‌کند و سراغ انجام امور زیبایی می‌رود که درآمد خوبی هم دارد. پزشک متخصص هم در پایان دهه سوم زندگی خود، بعد از گذراندن مراحل سخت رزیدنتی و طرح، درنهایت با کسب امتیازهای لازم می‌تواند در زادگاهش شروع به طبابت کند. این پزشک باید تعداد زیادی بیمار را بپذیرد؛ چون هم تقاضای دریافت خدمات زیاد است و هم تعرفه به‌قدری ناچیز است که تنها راه افزایش درآمد، پذیرش بیمار بیشتر است.
جدای از هم نیست
این عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد افزود: حفظ شأن و کرامت و امنیت کادر درمان و جامعه پزشکی را جدای از حفظ شأن و کرامت مردم نمی‌دانم. وقتی برای پیشگیری از بروز بیماری اقدام‌های لازم انجام نشده است، بیماری را در مراحل اولیه، پزشک عمومی کنترل نکرده و به‌قولی وقتی که کارد به استخوان رسیده است، بیمار برای درمان مراجعه می‌کند و در همان ابتدای ورود به مرکز درمانی با شلوغی و ازدحام دریافت خدمات روبه‌رو می‌شود و از طرف دیگر کمبود امکانات و تجهیزات نیز آزارش می دهد، احتمال بروز برخی رفتارها بیشتر خواهد بود. حال اگر به‌جای یک نفر، 10نیروی نگهبانی و انتظامی بگذاریم، فایده‌ای ندارد. همان‌طور که اشاره کردم، بار درمان تخصصی چه در بخش خصوصی و چه در بخش دولتی سنگین شده است، بنابراین بدیهی است که با کوچک‌ترین جرقه‌ای انفجار روی دهد و نزدیک‌ترین افراد را که معمولا کادر درمان و در راس آن‌ها پزشک و پرستار است، درگیر کند. درحقیقت جامعه پزشکی، قربانی ایرادها و اشکال‌های نظام سلامت می‌شود.
مسکن یا درمان؟
وی با اشاره به ضعف‌های مدیریتی در نظام سلامت گفت: وقتی خط مقدم بهداشت، پیشگیری و درمان خالی از نیروست، باید سرریز بیمار را در حوزه بستری و عمل‌های پیچیده درمانی دید، بنابراین هرقدر در این بخش هزینه کنید، باز نتیجه مطلوب حاصل نخواهد شد. متاسفانه نسخه‌هایی که وزیران بهداشت‌ودرمان ما برای نظام سلامت پیچیده‌اند و می‌پیچند، ضعف‌های بزرگ و اساسی دارد. با اقدامات پوپولیستی نمی‌توان سلامت جامعه را تامین کرد. با طرح‌های غیرکارشناسانه و کوتاه‌مدت، نمی‌توان نظام سلامت را اصلاح کرد. باید برای پیشگیری و درمان در مراحل ابتدایی، هزینه‌های واقعی و ضروری صرف کرد. باید پزشک عمومی با درآمد کافی مطب‌داری کند. باید طرح پزشک خانواده به‌طور واقعی اجرا شود و تعرفه‌های دستوری جای خود را به تعرفه واقعی بدهد. وقتی بهداشت و خط مقدم درمان تقویت شد، باید به قطع رابطه مالی بین پزشک و بیمار اقدام کرد. همان‌طور که بیمار تنها دغدغه‌اش باید بهبود بیماری باشد، پزشک نیز نباید جز توجه به درمان بیمار دغدغه‌ای داشته باشد. در چنین شرایطی، بیمار سرویس لازم را دریافت می‌کند و امنیت کادر درمان تامین می‌شود. به‌جز این هر اقدام دیگری صرفا جنبه مسکن خواهد داشت و درمان اساسی نخواهد بود.
